Αποφοίτησα το 2012 από το Καλλιτεχνικό σχολείο Γέρακα όπου είχα κατεύθυνση θεάτρου-κινηματογράφου. Σπούδασα στην Πάτρα λογοθεραπεία, κι επιστρέφοντας ξεκίνησα πρακτική άσκηση σε ένα κέντρο ειδικών θεραπειών στην τότε γειτονιά μου. Παράλληλα με την πρακτική, έπιασα και την πρώτη μου δουλειά ως συνοδός παράλληλης στήριξης σε ένα παιδί με ΔΑΦ. Ήταν ένα δύσκολο περιστατικό με πολλά συμπεριφορικά ζητήματα, γεγονός που με οδήγησε στο να εκπαιδευτώ στο πρόγραμμα ΑΒΑ (εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς), το οποίο φάνηκε βοηθητικό όχι μόνο για το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά και για τη μετέπειτα πορεία μου.

Από το 2017 εργάζομαι ως λογοθεραπεύτρια σε κέντρα ειδικών θεραπειών αλλά και σε σχολεία (νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο), κι έχω μετεκπαιδευθεί στoπρόγραμμα «Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση» του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Επιπλέον έχω παρακολουθήσει το επιμορφωτικό πρόγραμμα «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση &Υποστήριξη Προσφύγων - Μεταναστών» του ΕΟΠΠΕΠ. 

Τον χειμώνα του 2020 μου παρουσιάστηκαν κάποια περιστατικά ενηλίκων και καθώς ήθελα να διερευνήσω και αυτή τη πτυχή της λογοθεραπείας περισσότερο, τα ανέλαβα με την βοήθεια επόπτη. Ήταν κομβική στιγμή για την επαγγελματική μου πορεία γιατί με έκανε να καταλάβω πως θέλω να ασχολούμαι και να βοηθάω και παιδιά και ενήλικες. Είναι μια τελείως διαφορετική διαδικασία η λογοθεραπευτική προσέγγιση στους ενήλικες-υπερήλικες, η οποία έχει κι αυτή μεγάλο ενδιαφέρον. Κατέληξα έτσι στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτική Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.) «Προαγωγή υγείας στην Τρίτη ηλικία».

Στα πλαίσια λοιπόν του θεραπευτικού προγράμματος στα κέντρα ειδικών θεραπειών, με μαγεύουν τα παιδικά χαμόγελα μετά από μεγάλα κατορθώματα, παιδιά να ξεκλειδώνουν και να λύνονται, να προσπαθούν, να ξαναπροσπαθούν, να τα καταφέρνουν, και στο τέλος, όταν ολοκληρώνουν να νιώθουν πιο δυνατά και σίγουρα, και να σε αγαπούν που τα βοήθησες σε αυτό τους το ταξίδι.

Αν δεν ήμουν λοιπόν θεραπεύτρια, δεν ξέρω τι θα ήμουν.