
Είμαι απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής του Ε.Κ.Π.Α. Πάντα έβρισκα στο θέατρο και τη λογοτεχνία έναν τόπο διερεύνησης των ανθρώπινων συμπεριφορών και κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο ένας δρόμος που διάλεξα για να ικανοποιήσω μια πολύ βαθιά ανάγκη μου, αυτή της κατανόησης των ανθρώπων.
Τυχαία ή όχι βρέθηκα στον χώρο της ειδικής αγωγής το 2008 , σε ένα κέντρο που παρείχε υπηρεσίες σε παιδιά στο φάσμα του αυτισμού. Αρχικά, εκπαιδεύτηκα στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση της Συμπεριφοράς (ΑΒΑ), εργάστηκα 12 χρόνια ως Θεραπεύτρια ΑΒΑ στην πρώιμη παρέμβασηπαιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) και Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμού (ΥΛΑ) και ως Επόπτρια προγράμματος ΑΒΑ σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.
Παράλληλα, εξειδικεύτηκα στην εκπαίδευση παιδιών με ΔΑΔ παρακολουθώντας σεμινάρια και εκπαιδεύσεις όπως το Pivotal Response Training (PRT), ΜΑΚΑΤΟΝ, Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα (C.B.D), Εικαστική Θεραπεία, Δημιουργικές Θεραπείες (Αρχές παιγνιοθεραπείας, Αρχές θεραπείας μέσω τέχνης, Αρχές μουσικοθεραπείας), το παιχνίδι στον αυτισμό, τo αισθητηριακό παιχνίδι (sensory and messy play). Οι ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού αλλά και το «βλέμμα» των γονιών με έμαθε να αλλάζω θέση και να βλέπω κάθε δυσκολία, κάθε πρόκληση, κάθε μικρή και μεγάλη πρόοδο από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Οι πρώτες λέξεις ενός παιδιού που βγήκαν στην αγκαλιά μου μετά από μήνες ή και χρόνια παρέμβασης, τα δάκρυα μιας μητέρας που άκουσε πρώτη φορά την λέξη «μαμά», ένα παιδί που έκανε θεραπείες από τα δυο του χρόνια αλλά σήμερα φοιτά στο γυμνάσιο χωρίς βοήθεια παράλληλης στήριξης, ένας μπαμπάς που πήγε κάποιο απόγευμα τον γιό του στην παιδική χαρά και δεν φοβόταν πλέον το βλέμμα των Άλλων αλλά κυρίως είχε αποδεχτεί το παιδί του και πολλά άλλα είναι ο λόγος που συνεχίζω σε αυτή τη δουλειά παρόλες τις προκλήσεις, την ψυχική φόρτιση, τις ατελείωτες ώρες μελέτης και συζητήσεων με συναδέλφους και επόπτες στο τέλος της μέρας.
Σήμερα μετά από έναν χρόνο διαλείμματος, βρίσκομαι σε έναν χώρο που το ονομά του, ‘δίαυλος’ καθρεφτίζει την βασική ανάγκη των ανθρώπων που το οραματίστηκαν για επικοινωνία, βοήθεια, υποστήριξη παιδιών και οικογενειών και που μέσα από την συνεργασία μας με έκαναν να πιστέψω πιο δυνατά στους στ.
Το όνειρό μου για το οποίο δεν σταματώ να δουλεύω είναι “Να γίνομαι άνεμος για το χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο ακόμη κι όταν ουρανός δεν υπάρχει...”
Οδυσσέας Ελύτης, Μικρός Ναυτίλος