Το ταξίδι της επαγγελματικής μου ζωής το ξεκίνησα με ένα άκρως τεχνοκρατικό και ντετερμινιστικό επάγγελμα, αυτό της πληροφορικής. Απόφοιτος του τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιά και μεταπτυχιακού στο πανεπιστήμιο του Hertfordshire της Αγγλίας ήταν τότε σαφές πως 'το επάγγελμα του μέλλοντος' όπως το αποκαλούσαν ήταν αυτό που θα με καταξίωνε και θα με ολοκλήρωνε ώς άνθρωπο. Και ήταν κάπως έτσι για αρκετά χρόνια. Έχοντας δουλέψει σε αρκετές εταιρίες λογισμικού το κύριο 'καθήκον΄ μου ήταν η επίλυση προβλημάτων με τον πιο γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο. Και αυτό θα έλεγα ταίριαζε απόλυτα με τον 'χαρακτήρα' μου έτσι όπως τον αντιλαμβανόμουν μέχρι τότε.
Μεγαλωμένος μεσα σε μια οικογένεια όπου το συναίσθημα δεν είχε ακριβως θέση ή λόγο να εκφράζεται, είχα μάθει πως στην ζωή το πιο σημαντική δεξιότητα είναι το να είσαι ανθεκτικός, να μην δείχνεις τις αδυναμίες σου, να διεκπαιρεώνεις γρήγορα και αποτελεσματικά και να αποφεύγεις να εκθέτεις τον εαυτό σου στους άλλους. 

Η ψυχολογία καθώς και η ψυχοθεραπεία ήταν τότε για εμένα κάτι στο οποίο κατέφευγαν οι αδύναμοι, αυτοί που δεν είχαν το σθένος να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους. Μου φαινόταν πραγματικά θλιβερό το γενονός πως τόσοι άνθρωποι κατέφευγαν για βοήθεια σε αυτούς τους ειδικούς. Αυτο μέχρι την στιγμή όπου δικές μου προσωπικές δυσκολίες τις οποίες για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορούσα να 'λυσω' με τον γνωστό γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο που είχα μάθει, με οδήγησαν στο γραφείο του δικού μου ψυχοθεραπευτή.

Το ταξίδι μου μέσα στην ατομική μου ψυχοθεραπεία ήταν και είναι μαγικό, δύσκολο, λυτρωτικό, βασανιστικό, ανεκτίμητο. Σιγά σιγά η κουρτίνα σηκώθηκε και τότε αποκαλύφθηκε ένας καινούριος φανταστικός, πολύχρωμος κόσμος. Ο κόσμος των συναισθημάτων, της ευαλωτότητας, της ανθρώπινης σύνδεσης, της υγειούς συναισθηματικής εξάρτησης, της συναισθηματικής ευθύνης απέναντι στους σημαντικούς άλλους αλλά και στους γνωστούς ή άγνωστους με τους οποίους θα διασταυρωθούν οι ζωές μας έστω και για λιγο.

Κάπου εκεί, και ενόσω εξερευνούσα τον λαβύρινθο του δικού μου ψυχισμού, η απόφαση και το νέο μου μέλλον είχε ήδη παρθεί.

Η εκπαίδευσή μου στον χώρο της ψυχικής υγείας αποκτά ταχύτητα χιονοστιβάδας. Παράλληλα με την δική μου ατομική ψυχοθεραπεία ξεκινώ σπουδές Συστημικής Συμβουλευτικής δίπλα στην Χάρις Κατάκη, πρωτοπόρο της Συστημικής Ψυχοθεραπείας στην Ελλάδα με μεγάλη συμβολή εντός και εκτός των συνόρων. Πιστοποιούμαι ως Συστημικός Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας από την Ελληνική Εταιρία Συμβουλευτικής (ΕΕΣ) και ξεκινώ σπουδές Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Essex καθώς και εκπαίδευση θεραπευτή ζεύγους με την προσέγγιση της Συγκινησιακά Εστιασμένης Θεραπείας (EFT) και γίνομαι μέλος του ελληνικού (eft.net.gr) καθώς και του διεθνούς (ICEEFT) δικτύου EFT. Καθώς το κύριο ενδιαφέρον μου αφορά τις οικογένειες, λαμβάνω εκπαίδευση δίπλα στην Παππά Βασιλική και πιστοποιούμαι ως συντονιστής Ομάδων Σχολής Γονέων.

Η πρότερη καριέρα μου στον τομέα της πληροφορικής και τη 'τετράγωνη λογική' που είχα αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια αισθανόμουν πως θα αποτελούσε τροχοπέδη στην προσπάθειά μου να βοηθήσω ανθρώπους ως ειδικός ψυχικής υγείας. Μαγικά αυτό το μειονέκτημα έτσι όπως το έβλεπα μετατράπηκε σε πλεονέκτημα καθώς μπόρεσα μέσα από την δική μου ψυχοθεραπεία να το εντάξω μέσα στην θεραπευτική μου τεχνική με έναν δημιουργικό και βοηθητικό τρόπο. Κατάφερα σιγά σιγά να συνθέσω αυτούς τους δύο φαινομενικά αντίθετους κόσμους. Το κόσμο της λογικής και του νου με τον κόσμο των συναισθημάτων και της καρδιάς. Αυτό με βοήθησε και με βοηθάει καθημερινά να συνδεθώ καλύτερα, περισσότερο και πιο αυθεντικά με τους ανθρώπους οι οποίοι με εμπιστεύονται στο να τους βοηθήσω.

Έχοντας επαφή με διάφορα κέντρα ειδικής αγωγής όπου ως γονιός είχα εμπιστευτεί για θεραπευτική παρέμβαση στα δικά μου παιδιά, η απόφαση να δημιουργήσω το δικό μου κέντρο δεν άργησε να έρθει. Το όραμα ήταν και είναι για έναν θεραπευτικό χώρο όπου η οικογένεια έχει το ίδιο σημαντικό ρόλο με το παιδί. Όπου η σχέση μεταξύ των γονιών δεν γίνεται να αγνοηθεί καθώς προσπαθούμε να βοηθήσουμε ένα παιδί. Όπου ακομα και οι σημαντικοί άλλοι, όπως παππούς και γιαγιά, οι οποίοι βοηθούν την οικογένεια ή μετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο στην λειτουργία της είναι επίσης σημαντικά κομμάτια αυτού του παζλ που ονομάζεται οικογενειακό σύστημα. Ενα παζλ που απο διάφορους παράγοντες έχει χαλάσει. Ένα μαγικό παζλ που με προσοχή, φροντίδα και κοινή προσπάθεια μπορεί όταν ξανασυνδεθούν τα κομμάτια του να δείξει μια άλλη εικόνα.