Συστημική - Οικογενειακή συμβουλευτική & ψυχοθεραπεία

Στην ψυχολογία, με βαση την συστημική προσέγγιση, κάθε συμπεριφορά εξετάζεται όχι μεμονωμένα αλλα μεσα στο περιβάλλον όπου αναπτύσσεται. Το πρόβλημα δηλαδή ενός ατόμου αποτελεί το σύμπτωμα όλου του συστήματος στο οποίο εντάσσεται το άτομο αυτο.

Συνήθως το πιο κοντινο σύστημα είναι η οικογένεια και γι αυτό πολλες φορες η συστημική θεραπεία ονομάζεται οικογενειακή θεραπεία.

Είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο οι γονείς να απευθύνονται σε έναν ειδικό διότι ανησυχούν για κάποιο σύμπτωμα που παρουσιάζει το παιδί. Το σύμπτωμα αυτό μπορεί να είναι συμπεριφορικό, δηλαδή το παιδί παρουσιάζει κάποια περίεργη συμπεριφορά. Ως τέτοια νοείται για παράδειγμα η επιθετικότητα απέναντι σε άλλα παιδιά, η αντιδραστικότητα ή η παραβατική συμπεριφορά. Άλλες φορές το σύμπτωμα μπορεί να είναι πρόβλημα στον ύπνο, φοβίες, ενούρηση κ.λ.π.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς όπως είναι λογικό θεωρούν πως κάτι συμβαίνει με το παιδί και συχνά το πηγαίνουν  σε έναν ειδικό προκειμένου να διερευνηθεί το θέμα και να μπορέσει το παιδί να 'γινει καλά'.

Σύμφωνα με την συστημική θεώρηση το σύμπτωμα του παιδιού μπορούμε να το παρομοιάσουμε με έναν συναγερμό ενός σπιτιού ο οποίος χτυπάει ξαφνικά μέσα στην νύχτα. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι μάλλον απίθανο ο ιδιοκτήτης του σπιτιού να κλείσει τον συναγερμό και να ξαναπέσει ήσυχος για ύπνο. Το πιθανότερο είναι πως θα αναζητήσει την αιτία που έκανε  τον συναγερμό να χτυπήσει. Κατά αντιστοιχία το ζητούμενο δεν είναι πάντα να απαλλαγεί το παιδί από το σύμπτωμα αλλά να διερευνηθούν οι αιτίες που το προκάλεσαν ή επιδείνωσαν. Αυτές οι αιτίες αναζητούνται μέσα στο σύστημα της οικογένειας. Συνήθως το σύμπτωμα του παιδιού είναι η αντίδρασή του, ασυνείδητα τις περισσότερες φορές, σε κάτι μή λειτουργικό το οποίο συμβαίνει μέσα στην οικογένεια. 

Με την οικογενειακή θεραπεία/συμβουλευτική το σύστημα οδηγείται σταδιακά στην αλλαγή μέσα από την οποία φτάνει σε μια νέα θέση ισορροπίας πολύ πιο λειτουργική για όλα τα μέλη του ενώ παράλληλα τα συμπτώματα του 'αναγνωρισμένου ασθενή' ως δια μαγείας αρχίζουν να υποχωρούν.

Στον δίαυλο βλέποντας το παιδί προσπαθούμε να διερευνήσουμε και να το ανακουφίσουμε απο το σύμπτωμα ενώ παράλληλα μπορεί να προτείνουμε να δούμε και τους γονείς ή άλλα μέλη της οικογένειας ξεχωριστά. Με αυτόν τον τρόπο  μας δίνεται η δυνατότητα να βοηθήσουμε πολύ πιο ουσιαστικά και άμεσα τόσο το παιδί όσο και όλη την οικογένεια.